Ang pananalita sa tula ay hindi maligoy, bagamat sinasabing mabulaklak ay dahil taglay nito ang kariktan ng pagiging isang tula na naglalarawan ng kaisipan sa kaparaanang ang pananalita ay bunga ng guniguni at biunga ng damdam,ing nangingibabaw sa puso ng makata. Ang tula ayon kay Coleridge ay “pinakamabuting salita sa kanilang pinakamabuting kaayusan”, sa makatuwid ang pananalita a tula ay maiikli, may realidad at katotohanan, simbolikal, maharaya at matayutay.
