Answer:
Noong unang panahon, may mag-
asawang datu at ba’i sa Agamaniyog na may isang anak
na babae na ang panglan ay Solampid. Siya ay pinag-aral sa isang paaralan sa Antara a Langit atmatatagpuan ito sa pagitan ng langit at ng lupa. Ipinadala siya upang mag-aral ng Banal na
Qu’ran, hanggang sa siya ay naging isang napakagandang dalaga.
Naging guro ni Solampid si Somesen sa Alongan. Hingi pa nagtatagal, nagkasakit angdatu ng Agamaniyog. Malubha ang sakit ng datu at ipinaalam ito kay ni Solampid. Umuwi siSolampid at kaagad na pinuntahan ang kanyang ama.Humiling ang ama na siya ay basahan at kantahan ng mga aral sa Qu'ran. Umupo siya satabi ng amang maysakit at sinimulan niya ang pag-
awit ng bawat bersikulo ng Qu’ra
n. Nangmarinig ang boses ni Solampid, tumigil ang ihip ng hangin at ang mga dahon ay tumigil sa paggalaw. sa pag-awit na ito ni Solampid, pati na rin ang mga ibon ay tumigil sa paglipad upangmakinig.
Pagkatapos na mabasa niya ang Qu’ran, namatay na ang k
anyang ama. Tumangis nang
malakas ang dalaga, “Nanalangin ang lahat sa kaisa
-isa nating Panginoon! Oh ama, bakit mo
kami iniwan sa mundong ito?” Umiiyak ang dalaga patungo sa kanyang ina at niyakap ito.
Umiiyak din ang lahat ng nasa bahay
Explanation:
