Di ko lubos masukat kung gaano katanda ang iyong puso na parang ginto,sinubok man ng panahon ngunit di ito masakit pagkat ito'y tunay at walang halo.
Maningning sa loob,maliwanag sa labas Briliante sa kinang bakasin ang gasgas na Galos na mula sa panahong lumipas ang mga hamon at pagsubok kung saan ka nakatakas.
Sa bangka ng buhay sa walang pagod na oras sa napakahinahon,mayroong isang alon na nagpupumilit ngunit di ito natinag at di ito napalampas na may buong tapang na binabalak,buhay na sumiklab.
Hanggang sa apoy na nakikipaglaban ka sa wakas ay mapapatay at magpapahina sa iyo,mahuhulog ka at halos mapanganib, ngunit ikaw ay ikaw,ikaw ay palaging dalisay.
Simula nang makita kita, hindi ko maisip ang iyong kagandahan,sa sandaling muli ang luha mo ay dumadaloy,ilapat molang ang iyong palas,may lakas ka na naman.
Ang iyong kadalisayan ay maaaring maituturing na isang hiyas,isang hiyas ng pag ibig,dalisay ng pagpapahalaga,isang hiyas na nagniningning sa madilim na landas,isang hiyas na buburahin ang paghati-hati ay lunas.
Mula pa nang ako ay ipanganak ay mayroong akong mga takot at saloobin ngunit ikaw ay ikaw,dalisay na puso ang nagbibigay sa akin ng buhay,makikita ang tunay na mundo.
Hanggang ngayon,hindi mo pinalampas ang pag-usap namin,hinding hindi mo bibitawan,ang iyong hininga ay hindi mawawala,alam mo kukurap ka masusunog ka ng maliwanag.
Ang iyong dalisay na pag-ibig ay walang hanggan,saludo ako sa iyo,walang katumbas na dakilang simbolo ng dignidad at lakas,ang grasya ay maaring isaalang-alang,ang pagkatao ay TAGANAS.
